یه چیزی که تازگی ها یاد گرفتم اینه که هرچی که توی کله آدم ممکنه بگذره، هر فکری که میتونه خوب یا بد باشه و تاثیرات مثبت یا منفی داشته باشه، به اشتراک گذاشتنش همیشه نتیجه خوبی میده!
اگر خوب باشه که اصلا جای بحثی نیست! وقتی ببینی عزیزترین های دور و برت خوشحالن، نتیجه ای بهتر از این؟ حتی اگر قراره این حس خوب بودنم باعث چند دقیقه شوخی باشه، که صدای خنده هائی رو بتونم بشنوم که برای خودم شادی بخشه.
اگر این فکرها از اون دسته باشه که بخواد مثل موریانه بیفته به جون مغز و اعصاب و فکر و تمرکزت، مطمئنا یکنفر پیدا میشه که بتونه این تفکرات اضافی رو از ذهنت پاک کنه. هرچند برای چند روز. ولی جالبه که هر دفعه فاصله بین بازگشت این افکار بیشتر و بیشتر میشه. تا وقتی که دیگه کلا این، بقول عزیزی، پارازیتها به ذهنم باز نگرده!
حس فوق العاده خوبیه...
پ.ن: و البته خیلی مهمه که اون یکنفر یه تیکه از دنیای مجازی نباشه. کسی باشه که بشه وحودش رو حس کرد!
سلام
به قول بعضیا قدیما حال دیگری داشتیم !
گاهی میشه که آدم احساس میکنه
دیگه دل کسی واست تنگ نمیشه
دیگه کسی دلش نمیخواد به بودنت فکر کنه
دیگه حتی دلت میخواد پاتو از توی افکار بقیه بکشی بیرون
شاید که حداقل خودت باورت بشه که ....
.
.
.
و چقدر خوبه که هیچ کسی ندونه تو چته و در اوج غم احساس کنند تو خوشبخت ترینی
اینجوری هیچ آدمی بهت ترحم نممیکنه و اونقدر قوی هستی که محتاج ترحم نیستی .
سلام
شهادت حضرت زهرا رو تسلیت عرض میکنم
دعا فرمودید واسه ما نیز هم
سلام.
محتاجیم به دعا
فیلسوف شدی جیگر طلا
بودم!کشف نشده بودم :پی
اون یه نفر چقدر خوشبخته که افکارت رو باهاش به اشتراک میذاری ;)
آره؟ اینجوریه؟ :دی
اگه یه گلبرگ به زیبایی افکارت اضافه بشه آره ولی اگه یه خار اضافه شد چی
خاری بود که به گل تبدیل شد!