نمیدانم چه میخواهم بگویم
زبانم در دهان باز بسته است
در تنگ قفس باز است و افسوس
که بال مرغ آوازم شکسته است
میان سینه ام دردی است خون بار
که همچون گریه میگیرد گلویم
غمی آشفته،دردی گریه آلود
نمیدانم چه میخوهم بگویم
بعضی وقتها که اینجوری میشه، با اینکه طرفم رو نمیشناسم، ولی...ولی دلم میخاد یه بهونه برای گریه کردن پیدا کنم!
دلم میخاد برم عرش پلوی خدا، دفترش رو نگاه کنم، ببینم چرا؟